Maandelijks archief: juni 2013

‘Ik heb het gevoel dat het nu pas begint’

Door justin crombeen

bussum – Hij is 64 jaar en nadert dus de pensioenleeftijd. Zo voelt hij het echter niet. Met zijn show ‘Time-out!’ treedt hij in april op in Parijs. Een gloednieuwe start voor televisie- en theatermaker Ivo Niehe. ,,Ik heb het gevoel dat het nu pas gaat beginnen.”

Maar zaterdag staat hij eerst gewoon op de bühne van Spant! in Bussum en komende woensdag in het Larense Singer Theater.
Om de twee uur kijkt hij in zijn klassiek ingerichte werkruimte aan de Brediusweg in Bussum even op de website van Spant! hoe het met de kaartverkoop gaat. ,,Het gaat goed! Alleen de balkonplaatsen zijn nog niet uitverkocht. Dat is het leuke aan theater. Mensen beslissen op het laatste moment om te gaan”, vertelt ‘mister Tv Show’ enthousiast.
De optredens in ’t Gooi zijn de laatste van zijn tournee door het land. Toch wel speciaal volgens de man die misschien wel honderden beroemdheden in binnen- en buitenland aan de tand heeft gevoeld. ,,Leuk om in je omgeving bijna af te sluiten. Het voelt echt als twee thuiswedstrijden. Er is niets prettiger dan twee minuten rijden en er zijn. Even eten bij Nick, dan de straat over naar Singer. Het voelt ook niet als werk.”
De twee theaters hebben volgens Niehe ieder hun eigen charme. ,,In Spant! werd vroeger veel televisie gemaakt zoals ‘In de hoofdrol’ met Mies Bouwman. Maar ook wij hebben daar twee jaar gezeten voor de opnames van de ‘Tv show’. Gek dat dat niet meer gebeurt. Daar zouden ze echt actiever in moeten zijn. Want a) het is in de buurt van Hilversum en b) is het een buitengewoon geschikt podium. Van beneden in de zaal kon de gast zo naar de bühne lopen, dat was prachtig. Singer is weer totaal anders. Het is altijd een droom om daar te spelen. Ik hou van de romantiek van Singer.”
‘Time-out!’ is Niehes eerste theatershow die vanwege het succes aan zijn tweede seizoen bezig is. De show bestaat uit twee delen. ,,Voor de pauze komen er heel herkenbare onderwerpen aan bod zoals de alzheimer van mijn vader. Hier gaat het echt over het waarom. Waarom is de schepping niet perfect? Waarom van die verschrikkelijk slechte muziek op begrafenissen? Waarom kan een octopus voorspellen? Na de pauze gaat het over het antwoord op deze levensvragen. En die zitten voor mij in het leven van Yves Montand. Dat is voor mij de levensles, die je ervan kan leren. Een hele unieke vorm. Het theater toveren we even twintig minuten om in een bioscoop. Op het grote scherm speelt Liesbeth List de rol van Montands eerste liefde Edith Piaf en Monique van der Ven zijn echtgenote Simone Signoret.”
Binnenkort mag hij dit verhaal ook in Parijs op het podium vertellen. ,,We gaan daar eerst een hele grote première doen. Daarna gaan we kijken of de show in Frankrijk toekomst heeft. Ook is het nog de vraag of ik het kan combineren met mijn televisiewerk.”
Een schitterende kans dus voor de Tros-presentator. ,,Uniek dat je daar mag spelen. Het kan ook totaal je Waterloo worden, want het publiek in Parijs is zo chauvinistisch als het maar kan. Ze zijn daar heel enthousiast, hoewel Montand al een jaar of twintig dood is. Bovendien ben ik de laatste die hem voor zijn dood heeft geïnterviewd.”
Niehe is een groot bewonderaar van de Franse acteur en zanger. ,,Het feit dat je geen school hebt gevolgd, dat je in de allerslechtste buurt van Marseille bent opgegroeid, maar dat je wel gewoon huisvriend van de Kennedy’s wordt, de mooiste vrouwen aan je kunt binden, een derde van het land dat je als president wil en er een relatie op na houden met Marilyn Monroe. Niet te beschrijven.”Theater maken
In het theater is Niehe aan een nieuw leven begonnen. ,,Hier leer ik elke avond. Krankzinnig eraan is dat het zo snel is gegaan. Normaal doe je er tien jaar over om op een groot podium te komen. Na zes maanden stond ik al in de Koninklijke Schouwburg van Den Haag. Daar hebben de grootsten van Nederland gestaan, zoals Johnny Kraaikamp en Ko van Dijk. En nu mocht ik opeens.”
Naast leergierig is de Bussumer ook erg kritisch op zichzelf. ,,Ik dacht dat het steengoed was, dat eerste optreden. Als je het nu terugziet denk je van man. Het geweldige eraan was het ongelofelijke enthousiasme waarmee ik alles deed. Dat is normaal niet mijn karakter.”
Het duurt volgens hem ook wel een poos voordat een show echt perfect is. ,,Ik snap niet dat je na tien try-outs al een première durft te doen. Ik doe ‘Time out!’ nu bijna voor de honderdste keer en ik zie nu pas een voorstelling die staat.”
Om een show op televisie net zo leuk te maken als in het theater, dat is volgens Niehe nog moeilijker. ,,Je krijgt het niet voor elkaar. Ik schrik ervan hoe minder het op tv is. ,,Eén man op het toneel zoals bij Youp van ’t Hek, dat werkt. Als er meer elementen voorbijkomen zoals een band of een film is het lastig. Eigenlijk heb je dan continu een totaalshot nodig. Anders voel je niets wat er die avond op het toneel gebeurt.”

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Uncategorized

‘Ik kan nog over straat’

Door justin crombeen

 

Hilversum heeft er weer een wereldkampioen bij. De 25-jarige Erwin Pauëlsen heeft afgelopen zondag in Duitsland het WK Kolonisten van Catan gewonnen. Dit is een bordspel waarbij het doel is een eiland te koloniseren en waar slim bouwen en handelen zorgen voor de overwinning.

Hoe zit het wereldkampioenschap Kolonisten van Catan in elkaar?

,,Het is een toernooi met 56 deelnemers uit 28 verschillende landen van Singapore tot Italië. Ik was dit jaar de enige Nederlander. Het toernooi duurde drie dagen. De vrijdag was de aankomstdag, de zaterdag is de dag van de voorrondes en de zondag is de finaledag. Het kampioenschap vond dit jaar voor het eerst plaats in Kasteel Wildenstein. Een hele sfeervolle locatie. Het spel is trouwens erg bekend, maar het toernooi nog niet.´´

Erwin je bent nu wereldkampioen geworden. Maak je daar nou indruk mee op de dames?

,,Niet echt. Ze vinden het natuurlijk wel leuk dat je wereldkampioen bent geworden, maar indruk maken bij de dames met een bordspel zit er niet in.´´

Je hebt onder andere een reis naar Florida, gevolg door een achtdaagse cruise naar de Caribean, gewonnen. Wie neem je mee?

,,Daar ben ik nog niet helemaal uit, maar ik denk dat ik mijn broer Dennis meeneem. Hij ging in eerste instantie mee voor de gezelligheid, maar ook al snel voor het toernooi. Ik heb met hem strategieën besproken en hij heeft mijn tegenstanders geanalyseerd.´´

Kun je als wereldkampioen eigenlijk nog wel normaal over straat?

,,Hier in Hilversum nog wel. De spelers en toeschouwers op het toernooi vonden het wel bijzonder. Na afloop van toernooi kochten de deelnemers spellen en velen vroegen of ik hun nieuwe spel even wilde aanraken. Iedereen noemde mij ook ´champion´.´´

Heb je naast de ´Kolonisten van Catan-sport´ nog wel tijd voor andere zaken?

,,Tuurlijk. Mijn sociale leven is het allerbelangrijkst. Ik speel veel bordspellen met mijn vrienden. Dat vind ik gezelliger dan bijvoorbeeld een film kijken. Bovendien zit ik in het laatste jaar van de HBO-studie Communicatiemanagement in Utrecht en momenteel loop ik stage bij Dudok Wonen in Hilversum.´´

Is er eigenlijk tijd voor grappen tijdens het toernooi of is het meer een serieuze aangelegenheid?

,,Ik begon het toernooi lekker vrijuit met het plan om tegen de besten van de wereld te spelen. Op de dag van de voorrondes ben ik ook gewoon grapjes gaan maken toen kon het nog. Op de finaledag was ik wel zenuwachtig. Als je beseft dat je in de finale zit en er staan dertig mensen om je tafel heen te kijken, ben je veel serieuzer.´´

Wat zijn je toekomstplannen met het spel?

,,Ik wil over twee jaar in de Verenigde Staten mijn titel verdedigen. Mijn vrienden zeggen dat ik een boek moet schrijven over de Kolonisten van Catan. Dit omdat ik altijd kritisch ben op de strategie-aanwijzingen van het spel, die op het internet te vinden zijn. Ook lijkt het me leuk een bordspel te maken dat goed verkoopt en waar handel, strategie en variatie aan bod komen.´´

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Nieuws